Ikony to okna Boga. Wpatrując się w ich pozazmysłowe piękno odwiedzamy Jego dom, poznajemy Jego charakter i zwyczaje. Wierzymy również, że On przez te okna patrzy na nas. W naszej wspólnocie ikony powstają na deskach z wypalonego drzewa. Wrzucona do ognia deska, jest zwęglana i formowana przez płomienie. Po wyjęciu z ognia wydaje się być bezużyteczna i stracona.

Jednak gdy z cierpliwością i bez pośpiechu zrzucamy z niej spaleniznę i popiół wyłania się jej nowy kształt, często zaskakujący i nieprzewidywalny.

Spod zgliszczy wyłania się nowe piękno.
Podobnie bywa z ludźmi: pobici przez nieudane życie, z ranami po zawiedzionych miłościach często czują się wypaleni i bezużyteczni. To doświadczenie nie tylko osób bezdomnych i uzależnionych…